Op naar 2023!
In 2023 bestaat bouwbedrijf Van den Bouwhuijsen 150 jaar. In 1873 ging de toen 26-jarige Martinus van den Bouwhuijsen (1847-1922) aan de slag als timmerman. Dan is ’s-Hertogenbosch als Stavoren in Friesland, ‘vergane glorie’ en de stad zit volledig ‘op slot’ en is in verval. Toch had Martinus geen beter moment kunnen uitkiezen. Een jaar later – in 1874 – wordt de vestingstatus opgeheven.
De vestingwerken van ’s-Hertogenbosch zijn niet langer een noodzakelijke en door de wet voorgeschreven bescherming tegen vijandige legers. De vestingwerken en wallen worden geslecht. De stad krijgt ruimte om te bouwen. Het zal weldra gonzen van de bouwactiviteiten.
Vooraanstaande en sociaal-voelende Bosschenaren maken zich sterk om de misstanden op het gebied van wonen voor de ‘behoeftige klasse’ aan de pakken. Aan de Noordwal, Zuidwal, Westwal en Kasterenwal worden arbeiderswoningen gebouwd. Martinus betrekt er een in de Hofstad en pikt ook zijn graantje mee van de toenemende bouwactiviteiten. Hij legt daarmee de grondslag voor een ‘oerBosch’ bedrijf.
Mensen worden steeds ouder. Vandaag ligt de gemiddelde leeftijd op bijna 80 jaar, vijf jaar meer dan in 1962. Bedrijven leggen echter steeds eerder het loodje: tussen 1962 en 2014 daalde de gemiddelde leeftijd van een bedrijf van 55 naar 14 jaar. Ook bouwbedrijven komen en gaan. Dan is een bouwbedrijf dat 150 jaar bestaat uitzonderlijk. Heel bijzonder is ook dat Van den Bouwhuijsen in die 150 jaar nadrukkelijk verbonden is aan de stad ’s-Hertogenbosch.
Gebouwen worden vooral bekend als creatie van een architect. De aannemer of het bouwbedrijf bouwt doorgaans in de ‘anonimiteit’. Zo blijft veelal onderbelicht wat de bijdrage van bouwbedrijven aan het gezicht van een stad is. Dat mag wel anders.
Daarom vanaf nu tot aan het jaar 2023 blijvende aandacht voor de geschiedenis van een Bosch familiebedrijf en haar vele creaties. Vijf generaties Van den Bouwhuijsen zorgden ervoor dat een echt Bosch bedrijf vele stormen wist te doorstaan.
De familie Van den Bouwhuijsen is trots op zijn afkomst en ‘roots’. 150 jaar Van den Bouwhuijsen bouwbedrijf in ’s-Hertogenbosch plaatst het bedrijf bijna als vanzelfsprekend in het perspectief van de geschiedenis van de stad. Vandaag is ’s-Hertogenbosch een levende stad die meedoet om de prijzen. Van den Bouwhuijsen speelde er zijn rol in.
Hier kunt u met regelmaat een nieuw verhaal lezen rond een bijzonder gebouw, een markante Van den Bouwhuijsen, een bijzondere medewerker of een historische gebeurtenis waar het bouwbedrijf aan verbonden is.
Als 14-jarige is Johan van den Bouwhuijsen al een jongen met pit. Zijn vader neemt hem op deze jonge leeftijd in dienst als leerling-timmerman. Hij moet het vak leren in de praktijk.
Als 14-jarige is Johan van den Bouwhuijsen al een jongen met pit. Zijn vader neemt hem op deze jonge leeftijd in dienst als leerling-timmerman. Hij moet het vak leren in de praktijk.
Over Martinus van den Bouwhuijsen (1847-1922), oprichter van Bouwbedrijf Van den Bouwhuijsen
Martinus van den Bouwhuijsen (1847-1922), oprichter van Van den Bouwhuijsen Bouwbedrijf, bouwt zijn eerste huis.
Hoe de ‘bouwkundige eenheid’ aan de Stationsweg vanaf 1960 onderbroken werd.
Piet van den Bouwhuijsen is alleen maar trots dat hij deze opdracht binnen wist te slepen. Het project staat model voor zijn ideeën over maatschappelijke en bouwtechnische vooruitgang. Het is ook een spectaculair project. Hoe omstreden de bouw ook is, ze trekt dagelijks vele belangstellenden. Het vakmanschap van Van den Bouwhuijsen wordt op de proef gesteld. Om het pand te kunnen bouwen een uitzonderlijk zware en diepe fundering worden aangelegd. Dat levert gevaar op voor schade aan belendende panden. De nieuwsgierige Bosschenaar, graag kijken naar mensen die werken, ziet toe hoe rond de grote bouwput een betonnen en watervrije damwand tot stand komt.
Van den Bouwhuijsen Betonbouw en de Wederopbouw van ‘s-Hertogenbosch
De stedebouwkundige legger van het nieuwe uitbreidingsgebied is ontworpen door architect Hugh Maaskant. De Rotterdamse architect ligt midden in bed bij gezaghebbende bestuurders. Maaskant is een Rotterdamse doener, heeft gevoel voor commercie en doet wat zijn opdrachtgever tevreden stelt.
Er is weinig geld, er is veel te bouwen, er zijn weinig materialen en onder de aannemers is veel onbekwaam kaf onder het koren. Opletten dus voor een bestuurder. Deze let vooral op doelmatigheid, functionaliteit, soberheid én vertrouwde aannemers. Beton is er in overvloed en is zo basismateriaal. Bij Van den Bouwhuijsen Betonbouw hebben ze daar als geen ander verstand van.
De Van den Bouwhuijsens bouwen voor immigranten die de Bossche ziekenzorg vooruit helpen.
Op 4 mei 1932 zegent Mgr. Arnold Diepen de nieuwbouw van het Carolusziekenhuis in. Johan van den Bouwhuijsen is erbij en is nu hoofdaannemer. Hij bouwt in recordtempo, in tien maanden tijd. Het ziekenhuis is van alles voorzien. Van den Bouwhuijsen Betonbouw bouwt voor een bedrag van 125.000 gulden (nu 2.350.000 euro). De nieuwbouw wordt geheel opgetrokken in betonconstructie.
Het is een compleet ziekenhuis met twee operatiezalen, een röntgenkamer, 40 één- en tweepersoonskamers, die alle een heel eigen karakter hebben. Maar het meest opvallende is wel: de huiselijkheid en gezelligheid. De opdracht van de zusters luidde: geef de patiënte het idee dat ze in een gezellig ziekenhuis ligt.
Johan van den Bouwhuijsen (1883-1938) en de eerste overdekte veemarkt van Nederland
Johan van den Bouwhuijsen tijdens de gemeenteraadsvergadering van 20 juni 1928: ‘Voorzitter, er is drieduizend gulden beschikbaar voor onderzoek en voorbereiding voor de overdekte veemarkt. Kunnen we een deel van dat bedrag niet besteden voor een bezoek aan de onlangs gereedgekomen overdekte veemarkt in het Duitse stadje Leer?’
In gesprek met Werner Beset, projectleider onderhoud en service bij Van den Bouwhuijsen.
‘Het mooiste van mijn werk zijn de WMO-klussen. Misschien bouwkundig allemaal niet zo spannend. Maar je verbouwt dan echt om mensen met een handicap uit de brand te helpen. De dankbaarheid die je dan ontmoet, daar hou ik altijd weer een goed gevoel aan over.’
‘Ik heb liever een zesje voor het proces en een acht voor het resultaat dan andersom’, zegt burgemeester Ton Rombouts als hij op zaterdag 23 januari 2010 het nieuwe onderkomen van roeivereniging Hertog inwijdt.
Rombouts verwijst naar de lange procedure op weg naar het bijzondere gebouw. De eerste aanzet voor nieuwbouw van roeivereniging De Hertog is er al in 1994. ‘Het is exemplarisch voor ons land. Een woud van juridische procedures is tegenwoordig een bekend verschijnsel’, vervolgt Rombouts.
Maar nu, op 23 januari, 2010 vindt dan toch de opening plaats. Voor Rombouts is het gebouw ‘een parel in de snoer van herstelde vestingwerken.’
In het najaar van 1962 protesteert een voltallige gemeenteraad bij het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Het ministerie had het stadsbestuur erop gewezen dat ’s-Hertogenbosch over meer dan zeshonderd monumentale gebouwen beschikte! Het Bossche College van B & W is in paniek. ‘Zo hebben we een ‘monumentenprobleem’, roept een van de wethouders. De monumenten zijn een sta-in-de-weg van sanering en modernisering
Vrijdag 30 augustus 1965: het Brabants Dagblad toont, bijna geruststellend, dat de sloop van krottenwijk de Pijp toch echt doorgaat. Het parkeerterrein op het Burgemeester Loeffplein is dan toch aanstaande.
Opgetogen over de voortgang van de sanering van de Pijp, heeft het Brabants Dagblad toch ook al oog voor een bijzonder monument, de Hof van Zevenbergen. Dat moeten de mensen toch echt gaan zien. Het zal nog even duren voor bezichtiging ook een feest voor het oog wordt.
In de geschiedenis van Van den Bouwhuijsen is de restauratie van de Hof van Zevenbergen ongetwijfeld een van de meest bijzondere projecten. In de geschiedenis van de stad ’s-Hertogenbosch niet minder. Immers, de Hof van Zevenbergen is gebouwd in de late Middeleeuwen, voor ’s-Hertogenbosch de Bourgondische tijd. Er is in de stad geen woonhuis meer dat uit deze tijd stamt. Daarom een verhaal in twee delen. Het eerste deel handelt over de geschiedenis van het gebouw, het tweede deel gaat in op het restauratieproces zelf.
In gesprek met Cees van Aalst, architect, stedenbouwkundige, ambtenaar, Boschlogiedocent en stadsbewoner.
Liefst 25 aannemers en bouwbedrijven uit heel Nederland dienen zich aan als mogelijke aannemer voor “de PNEM”. Hoe word je een serieuze kandidaat? Martien van den Bouwhuijsen (1911-1987), zijn broers Piet en Ton weten er in die dagen raad mee. Ze vertegenwoordigen de derde generatie ondernemende Van den Bouwhuijsens, een ‘gouden trio’.
Aan het woord is Martien van de Bouwhuijsen, directeur-eigenaar van Bouwbedrijf van den Bouwhuijsen. Martien vertelt over zijn persoonlijke en zakelijke relatie met de stad ‘s-Hertogenbosch.
De hoek Pensmarkt-Markt, tegenover het stadhuis, is een markante en opvallende plek. Door de eeuwen heen wordt de plek gemarkeerd door een voornaam en dus groot gebouw. Al in 1287, twee jaar na de stichting van de stad, wordt de Lakenhal genoemd. Vele jaren later gaf de familie Brenninkmeyer opdracht tot de bouw van een vestiging van kleding-warenhuis C&A in de binnenstad. Een achtergrondverhaal over dit markante gebouw in de binnenstad.
Eén van de eerste restauratieklussen voor Van den Bouwhuijsen is die van De Twaalf Apostelen in 1975. Na de betonbouw is dit een ‘nieuwe manier van bouwen’. Bij de restauratie worden hoekschoorstenen aangebracht. De voorgevel van het in klassieke traditie gebouwde huis is een uit 1824 daterende, zeven vensterassen brede gepleisterde pilastergevel. In het midden een deur met gesneden kalf, gedeeld bovenlicht en brede geprofileerde omlijsting. Dat alles wordt in oude luister hersteld.